NN

Rotterdam staat gelijk aan hoge gebouwen. En die zijn vaak zeer fotogeniek. Er zijn dan ook maar weinig gebouwen waarvan ik nog geen foto heb gemaakt. Vaak kun je – als ze ‘net’ zijn opgeleverd  – vrij eenvoudig op het dak komen. De deur naar de liftschacht is dan vaak nog niet afgesloten. Op een of andere manier moet de liftmonteur dat ding altijd nog een paar keer bijstellen. Maar als je echt afhankelijk bent van afspraken, dan biedt een voorlichter van de gemeente vaak soelaas! Bij Nationale Nederlanden werkte dat op een gegeven moment niet meer. Wat ze bij Voorlichting ook probeerden: het lukte niet om mij op het dak te krijgen. Dan maar zelf wat proberen. ‘Ja, maar het is belangrijk voor mij?’ Hielp niet. ‘U krijgt een mooie afdruk!’ Geen effect. ‘Ik spring heus niet, hoor, ik heb een levensverzekering bij jullie…’ Kansloos.

Maar toen ineens toen bedacht ik me dat mijn lieve vader 40 jaar voor Nationale Nederlanden had gewerkt; hem konden ze toch niet weigeren? Ik via mijn vader gevraagd wie er hoog op de ladder stond bij NN. Ik moest de naam Vonhoff (de broer van) maar gebruiken. Meneer Vonhoff zat in die tijd in de Raad van Bestuur van NN dus ‘die’ zou toch wel wat kunnen regelen? Brief geschreven naar NN en aan hem gerefereerd! Wat bleek: meneer Vonhoff zat in Australië. Kunt u hem dan niet faxen (dit speelt heel lang geleden…)? Dat gingen ze doen en hoe gaat dan zoiets stel ik me voor. Meneer Vonhoff ligt op het strand en daar wordt hem op een zilveren dienblad een fax aangereikt! Of de zoon van meneer Pilzecker een foto mag maken vanaf het dak van het hoofdkantoor. Ja zoiets. Dezelfde middag stond ik op het dak. Bedankt pa!